«نویــــسنــــده شـــــــــــــــــــو»

هرچیزی رو که میبینم یه خاطره ای برام داره؛

خاطره ای که نمیخوام حتی ثانیه ایش رو یادم بره!

من از میان سیاهی نور رو پیدا کردم،

میخوام یادم بره چه ترسی درون سیاهی نهفته ست.

میخوام چمدون "نیت" رو بردارم، توی دنیای جادوگری حیووناش رو رها کنم و زندگیمو توش بچینم.

میخوام تراشه ای که به heda ها توی "صد نفر" میدادن رو بردارم و زندگیم رو ضبط کنم؛ بسپرمش به نسل اینده ام. از تجربیاتم براشون بگم و سعی کنم ارامش رو بهشون هدیه بدم.

اره، من میخوام همه چیز رو یادم باشه، حتی اینکه الان من اینجا نشستم و دارم مینویسم، لباسی که تنمه، جوری که موهامو بستم، حالتی که پام رو انداختم رو میز و همه چیز.

من از گذشته نمیترسم، لحظه هایی که میگذرن منو میسازن و درد چیزیه که از ابتدا همراهمونه.